Onder de Spaanse zon (III)

Matthieu Deram is één van die studenten, die de stap naar het buitenland zetten. Aan de universiteit van León (Spanje) werkt hij een deel van zijn studie marketing af. Deel I en deel II van zijn verhaal kon je de voorbije dagen lezen op deze blog. Vandaag is het tijd voor deel III.

Zondag 28 oktober 2007

Gisteren was er hier in León een optocht voor de onafhankelijkheid van León. Spanje is onderverdeeld in verscheidene “gemeenschappen” zoals Galicië, Catalonië, het Baskenland, … één van die gemeenschappen is “Castilla Y León”. Ondanks de naam van de gemeenschap is de provincie Valladolid ook deel van deze gemeenschap en precies daaraan storen sommigen zich hier. Als je hier in León iets positiefs over Valladolid zegt, zit de kans er dik in dat je op redelijk wat kritiek zal stuiten. Naar verluidt hebben ze hun positie in de gemeenschap "gestolen" en hebben ze in feite niks met deze gemeenschap te maken. Omdat ik niet echt over objectieve meningen beschik, kan ik ook niet echt zeggen wie gelijk heeft. Wat me wel opvalt is dat dit fenomeen niet alleen hier zich voordoet maar over heel Spanje. De ETA en de Baskische onafhankelijkheidsdrang is een wereldbekend fenomeen, maar ook Catalonië wil zich afscheiden van Spanje.

In mijn lessen Spaanse economie heeft de docente (mevrouw Rabanal) ons verteld dat dit een gevolg is van de dictatuur. Onder Franco zijn de Spanjaarden en de vele verscheidene regio’s onderdrukt en na al die jaren zijn ze losgelaten en willen ze compenseren door zich onafhankelijk te maken en eigen baas te zijn.

Hier in León willen ze bij mijn weten geen afhankelijk land worden maar willen ze wel dat de gemeenschap “Castilla y León” zich afscheidt van de provincie Valladolid. Toch is het ook een gevolg van de dictatuur, volgens mevrouw Rabanal. In België hebben we ook een ingewikkeld staatssysteem, maar toch denk ik dat het percentage dat onafhankelijk wil zijn lager ligt dan hier in Spanje. Nu met de politieke crisis komt het wel wat meer naar boven, maar toch. Ik denk niet dat het zover zal komen, we zullen moeten afwachten.