Van Erasmusstudenten wordt wel eens gezegd dat ze langdurig met vakantie gaan in plaats van te gaan studeren in het buitenland. Toch vergt het behoorlijk wat inspanning om je ter plaatse te integreren. Lees er het volgende stukje van Matthieu Deram (student marketing) maar op na. Zijn andere stukjes kan je hier lezen.
zondag 25 november 2007
Het is vaak niet gemakkelijk om als nieuweling je plaatste in de groep te vinden. Als Erasmusstudent (lees: buitenlander) is dit vaak nog moeilijker door de taalbarrière. Dit is waarschijnlijk een van de grootste redenen dat de Erasmus studenten over het algemeen meer naar zichzelf neigen dan naar de plaatselijke bevolking.
Na enige moeite heb ik me toch al wat kunnen integreren in mijn klas. Het is een relatief klein klasje, wat iets in mijn voordeel speelt, denk ik. Groepswerkjes zijn ook een ideale manier om contacten te leggen. Na verloop van tijd merk je wel dat ze meer en makkelijker met jou komen praten over allerhande. Zeer regelmatig over hoe het er in België aan toe gaat.
Om de sfeer in de klas optimaal te houden, organiseert mijn (en naar verluidt ook andere klassen) af en toe een soort etentje met iedereen die mee wil en kan. Vrijdag was het dan zo ver, ik had mij natuurlijk ook ingeschreven. Naar goeie Spaanse gewoonte was het merendeel te laat, hoewel ze altijd zullen beweren dat de Spanjaarden redelijk punctueel zijn. Na een klein aperitiefje zijn we dan maar naar het restaurant getrokken. Het was pas tegen 23u dat we eten voorgeschoteld kregen. Voor de Spanjaarden nog een relatief normaal uur maar Jesse (een Finse student) en ikzelf waren al behoorlijk hongerig. Het eten op zich was dik in orde, we zaten dan ook in de “beste” pizzeria van de stad.
Na het etentje trokken we naar de plaatselijke cafés om uit te gaan tot in de vroege uurtjes. Logisch ook daar we pas om 00:30 uit het restaurant vertrokken zijn. Ik heb ook iemand horen zeggen dat iemands ware aard naar boven komt als ze wat gedronken hebben. Mede daardoor was ik wat nieuwsgierig hoe de avond ging aflopen. Ik stond voor een aangename verrassing. Niet alleen dat het een hechte groep is maar ook dat ze openstaan voor de Erasmus studenten. Hoewel er maar 2 aanwezig waren, werden we in de gesprekken betrokken, getrakteerd en aangemoedigd om te dansen. Dat laatste was het grootste probleem, Flamenco en aanverwanten zijn immers niet mijn beste kant…
Het was een lange, zware maar boeiende nacht, en nu moet ik enkel nog wachten tot de volgende editie, waarschijnlijk kort voor de kerstvakantie.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten