Vandaag is het Gedichtendag. Omdat wij dat op geheel eigenzinnige wijze willen vieren, trakteren we je vandaag op ons derde gedicht over Bedrijfsmanagment. Voor de gelegenheid richten we de spots op logistiek management. De andere gedichten lees je hier.
De logistiek manager
Hoe hij de keten logisch ordent
en bijstuurt.
De slimme klimaatregelaar
laadt en lost,
lost altijd op.
donderdag 31 januari 2008
woensdag 30 januari 2008
Gedichtendag 2008: financie- en verzekeringswezen
Gisteren kon je al ons eerste gedicht lezen in het kader van Gedichtendag. Vandaag geven we de opleiding financie- en verzekeringswezen een poëtische invulling.
De bankier-verzekeraar
Ook hij ondergaat dezelfde risico's,
maar beseft het.
Briljante beheersing
van percenten met of zonder
tsunami. Leef. Beleef. Streef.
De bankier-verzekeraar
Ook hij ondergaat dezelfde risico's,
maar beseft het.
Briljante beheersing
van percenten met of zonder
tsunami. Leef. Beleef. Streef.
dinsdag 29 januari 2008
Gedichtendag 2008: accountancy-fiscaliteit
Op donderdag 31 januari vieren we naar jaarlijkse gewoonte Gedichtendag. Onder het motto "er schuilt poëzie in onze opleidingen" haalde de redactie haar meest dichterlijke pen boven om onze vier afstudeerrichtingen van de opleiding bedrijfsmanagement (accountancy-fiscaliteit, financie- en verzekeringswezen, logistiek management en marketing) in verzen te gieten. Vandaag lees je het gedicht over de accountant.
De accountant
In weerwil van woordenvloed
wonen op een cijferschip
met uitgeklapte rekenaar
of getrapte achterflap.
Je indices volgen het
drukwerk - lijn per lijn,
tot de juiste weegschaal
zich voltrekt. Het klopt.
De accountant
In weerwil van woordenvloed
wonen op een cijferschip
met uitgeklapte rekenaar
of getrapte achterflap.
Je indices volgen het
drukwerk - lijn per lijn,
tot de juiste weegschaal
zich voltrekt. Het klopt.
maandag 28 januari 2008
Turbo
Wie dacht dat alleen studenten een mening hebben over examens, heeft het mis. Lector Siglinde Masselis (lector Engels bij - voornamelijk - marketing) stelt een paar interessante evoluties vast.
Examens … Een vreemde periode op school. ’s Morgens vroeg (en sinds twee jaar nu ook ’s namiddags) giert de adrenaline door de gangen. Snel daarna wordt alles héél rustig. De school lijkt leeg, het enige wat je hoort in de gangen is wat zenuwachtig gepraat van een paar nette pakken en keurige rokjes. Die komen in deze periode uit de kast en hebben de neiging om samen te troepen rond bepaalde deuren en er niet van weg te kunnen.
Maar die rust is van korte duur, na een tijdje begint het zenuwachtige gekwebbel. Dat zwelt maar aan en wordt echt lawaai rond 10u30. Dan, op goed een half uur, is de school echt helemaal leeg. Tot aan de volgende shift, ‘s namiddags.
Als lector loop je een beetje verloren door de gangen. Je lijkt wel opgejaagd wild, getuige de radeloze en soms boze blikken die je krijgt. Helemaal op je gemak voel je je niet, zeker niet als je de beruchte bruine enveloppen onder je arm meezeult.
En de studenten? Die maken een grondige evolutie mee. Van blakend jong, gezond en fris, naar bleekjes, met wallen, compleet opgedraaid en beetje ziekjes. Hoewel, er zijn categorieën te onderscheiden. De meesten zijn zoals hierboven beschreven: de gewone student, die zijn best doet en stiekem elke dag dezelfde treden op de trap neemt (je weet maar nooit of het helpt).
Er zijn ook andere, echter. Zo heb je de (kleine) categorie die er even fris en monter blijft uitzien. Voor je ze echter veroordeelt als broekvegers, moet je er ook aan denken dat deze studenten misschien zo super voorbereid zijn dat ze eigenlijk niet zo bijster veel meer hoeven te doen tijdens de examenperiode. …
En dan de allerkleinste categorie, waar alle studenten al eens (al dan niet vrijwillig) bij gehoord hebben: de turboblokkers. Die hebben dagen van complete mottigheid. Dan lijken ze een gewone student, maar terwijl die gewone student er tijdens de examenperiode steeds vermoeider gaat uitzien, kunnen de turboblokkers plots weer zo fris als een hoentje worden.
Je vraagt je keer op keer af hoe ze dit toch doen. Wel, het zijn de echte blokstudenten, de sprinters. Zij hebben het meestal niet zo voor permanente evaluatie, maar houden van korte, hevige periodes, en houden vooral van blokvakken. Dit zijn degenen die leven van deadlines, die adrenaline nodig hebben om te presteren.
Ze zien een lastig examen aankomen en hebben dat niet goed genoeg voorbereid. Ze sluiten zich op (meestal met voldoende mondvoorraad, vraag het hun moeders maar de dag erna) en ze blokken 16 uur aan een stuk. Na het lastige examen, dat ze dan – voor sommigen frustrerend genoeg – vaak goed afleggen, slapen ze 12 uur, en zijn weer fris voor de volgende dag.
In de ‘goede oude tijd’ waren er meer zulke studenten, simpelweg omdat ze er vaker mee weg kwamen. Een pure blokcursus van 150 pagina’s, dat is lastig, maar met voldoende concentratie, te doen!! De vraag is dan natuurlijk of de student die materie lang zal onthouden en, nog veel belangrijker, of hij/zij die materie ook echt kent, beheerst en kan toepassen in de praktijk. Dat is een compleet ander verhaal natuurlijk.
Als lectoren stellen we vast dat het aantal turboblokkers gestaag daalt: simpelweg omdat je op die manier niet meer slaagt! Je moet studeren voor examens, maar je moet vooral ook je stof beheersen, echt kennen en kunnen toepassen. Niet enkel tijdens de examens. Voor het leven.
Examens … Een vreemde periode op school. ’s Morgens vroeg (en sinds twee jaar nu ook ’s namiddags) giert de adrenaline door de gangen. Snel daarna wordt alles héél rustig. De school lijkt leeg, het enige wat je hoort in de gangen is wat zenuwachtig gepraat van een paar nette pakken en keurige rokjes. Die komen in deze periode uit de kast en hebben de neiging om samen te troepen rond bepaalde deuren en er niet van weg te kunnen.
Maar die rust is van korte duur, na een tijdje begint het zenuwachtige gekwebbel. Dat zwelt maar aan en wordt echt lawaai rond 10u30. Dan, op goed een half uur, is de school echt helemaal leeg. Tot aan de volgende shift, ‘s namiddags.
Als lector loop je een beetje verloren door de gangen. Je lijkt wel opgejaagd wild, getuige de radeloze en soms boze blikken die je krijgt. Helemaal op je gemak voel je je niet, zeker niet als je de beruchte bruine enveloppen onder je arm meezeult.
En de studenten? Die maken een grondige evolutie mee. Van blakend jong, gezond en fris, naar bleekjes, met wallen, compleet opgedraaid en beetje ziekjes. Hoewel, er zijn categorieën te onderscheiden. De meesten zijn zoals hierboven beschreven: de gewone student, die zijn best doet en stiekem elke dag dezelfde treden op de trap neemt (je weet maar nooit of het helpt).
Er zijn ook andere, echter. Zo heb je de (kleine) categorie die er even fris en monter blijft uitzien. Voor je ze echter veroordeelt als broekvegers, moet je er ook aan denken dat deze studenten misschien zo super voorbereid zijn dat ze eigenlijk niet zo bijster veel meer hoeven te doen tijdens de examenperiode. …
En dan de allerkleinste categorie, waar alle studenten al eens (al dan niet vrijwillig) bij gehoord hebben: de turboblokkers. Die hebben dagen van complete mottigheid. Dan lijken ze een gewone student, maar terwijl die gewone student er tijdens de examenperiode steeds vermoeider gaat uitzien, kunnen de turboblokkers plots weer zo fris als een hoentje worden.
Je vraagt je keer op keer af hoe ze dit toch doen. Wel, het zijn de echte blokstudenten, de sprinters. Zij hebben het meestal niet zo voor permanente evaluatie, maar houden van korte, hevige periodes, en houden vooral van blokvakken. Dit zijn degenen die leven van deadlines, die adrenaline nodig hebben om te presteren.
Ze zien een lastig examen aankomen en hebben dat niet goed genoeg voorbereid. Ze sluiten zich op (meestal met voldoende mondvoorraad, vraag het hun moeders maar de dag erna) en ze blokken 16 uur aan een stuk. Na het lastige examen, dat ze dan – voor sommigen frustrerend genoeg – vaak goed afleggen, slapen ze 12 uur, en zijn weer fris voor de volgende dag.
In de ‘goede oude tijd’ waren er meer zulke studenten, simpelweg omdat ze er vaker mee weg kwamen. Een pure blokcursus van 150 pagina’s, dat is lastig, maar met voldoende concentratie, te doen!! De vraag is dan natuurlijk of de student die materie lang zal onthouden en, nog veel belangrijker, of hij/zij die materie ook echt kent, beheerst en kan toepassen in de praktijk. Dat is een compleet ander verhaal natuurlijk.
Als lectoren stellen we vast dat het aantal turboblokkers gestaag daalt: simpelweg omdat je op die manier niet meer slaagt! Je moet studeren voor examens, maar je moet vooral ook je stof beheersen, echt kennen en kunnen toepassen. Niet enkel tijdens de examens. Voor het leven.
donderdag 24 januari 2008
Onder de Spaanse zon (XII)
Ook in Spanje moeten studenten lessen volgen, projecten afwerken en examens afleggen. Matthieu Deram (student marketing) is een bevoorrechte ooggetuige, want hij studeert momenteel aan de Universiteit van León.
Donderdag 17 januari 2008
De laatste week nadert zo langzaam aan en de lessen beginnen stilaan op hun einde te lopen. Sommige professoren moeten er nog een paar laatste hoofdstukken doorjagen, anderen hebben tijd over en laten ons wat meer tijd om te studeren. Ook de projecten lopen stilaan op het einde, met alle gevolgen vandien.
Iedereen heeft het wel al meegemaakt: De paniek komt dichterbij, de deadline staat voor de deur en er is nog zoveel werk te doen. Hier en daar is iets misgelopen of ben je iets vergeten en moet je nog vlug terug dingen opzoeken. Tot overmaat van ramp heb je een computerprobleempje en ben je deels/alles kwijt. Er zijn zoveel dingen die kunnen gebeuren bij projecten. Een wijs persoon maakt back-ups op zoveel mogelijke media! Kwestie van zeker te zijn, zullen we maar zeggen.
Wanneer eenmaal het werkje zijn einddoel bereikt heeft is er nog... de presentatie, voor velen onder ons één van de meest gevreesde momenten in een project. Met een uiterste precisie worden de dia’s gemaakt. Er mag niks verkeerd aan zijn, dit is immers het moment waarop de leerkrachten kunnen vragen stellen! Interactie kan soms een vreselijk ding zijn. Ik denk zelfs dat sommige docenten er plezier in hebben om hun studenten zo te zien afzien, hoewel ze het waarschijnlijk nooit zullen toegeven.
Dan is het moment van de waarheid daar, met knikkende knieën sta je vooraan in de klas. Al die ogen op je gericht. Alsof je geëxecuteerd zal worden door een peloton infanteristen. Nog vlug en schietgebedje en dan begin je er maar aan. Naarmate de slides de revue passeren gaan de zenuwen terug liggen. En dan is het tijd voor de vragenronde… de Spaanse Inquisitie herbeleeft zijn gloriedagen.
Als student in de marketing is dit een veelvoorkomend verhaaltje. Gelukkig heb je na een tijdje al wat ervaring met het maken van presentaties en met de voorkeuren van de leerkrachten. De vrees van voor een groep te moeten spreken, overwin je zeker en vast in de marketing. Met de steun van de medestudenten en in sommige gevallen met de tips van de docenten zelf.
Hier in Spanje heb ik ook al redelijk wat presentaties moeten doen, over het algemeen lukt dit wel, hoewel de factor van de vreemde taal zeker niet te onderschatten is. Je moet zoeken naar je woorden en je weet niet altijd de juiste uitdrukkingen. De lectoren en de andere studenten hebben wel begrip en respect voor je situatie, sommigen beweren dat het niets voor hen zou zijn. Momenteel heb ik nog 2 presentaties te gaan om me daarna vol moed in de boeken te storten. Hopelijk loopt dat goed af!
Donderdag 17 januari 2008
De laatste week nadert zo langzaam aan en de lessen beginnen stilaan op hun einde te lopen. Sommige professoren moeten er nog een paar laatste hoofdstukken doorjagen, anderen hebben tijd over en laten ons wat meer tijd om te studeren. Ook de projecten lopen stilaan op het einde, met alle gevolgen vandien.
Iedereen heeft het wel al meegemaakt: De paniek komt dichterbij, de deadline staat voor de deur en er is nog zoveel werk te doen. Hier en daar is iets misgelopen of ben je iets vergeten en moet je nog vlug terug dingen opzoeken. Tot overmaat van ramp heb je een computerprobleempje en ben je deels/alles kwijt. Er zijn zoveel dingen die kunnen gebeuren bij projecten. Een wijs persoon maakt back-ups op zoveel mogelijke media! Kwestie van zeker te zijn, zullen we maar zeggen.
Wanneer eenmaal het werkje zijn einddoel bereikt heeft is er nog... de presentatie, voor velen onder ons één van de meest gevreesde momenten in een project. Met een uiterste precisie worden de dia’s gemaakt. Er mag niks verkeerd aan zijn, dit is immers het moment waarop de leerkrachten kunnen vragen stellen! Interactie kan soms een vreselijk ding zijn. Ik denk zelfs dat sommige docenten er plezier in hebben om hun studenten zo te zien afzien, hoewel ze het waarschijnlijk nooit zullen toegeven.
Dan is het moment van de waarheid daar, met knikkende knieën sta je vooraan in de klas. Al die ogen op je gericht. Alsof je geëxecuteerd zal worden door een peloton infanteristen. Nog vlug en schietgebedje en dan begin je er maar aan. Naarmate de slides de revue passeren gaan de zenuwen terug liggen. En dan is het tijd voor de vragenronde… de Spaanse Inquisitie herbeleeft zijn gloriedagen.
Als student in de marketing is dit een veelvoorkomend verhaaltje. Gelukkig heb je na een tijdje al wat ervaring met het maken van presentaties en met de voorkeuren van de leerkrachten. De vrees van voor een groep te moeten spreken, overwin je zeker en vast in de marketing. Met de steun van de medestudenten en in sommige gevallen met de tips van de docenten zelf.
Hier in Spanje heb ik ook al redelijk wat presentaties moeten doen, over het algemeen lukt dit wel, hoewel de factor van de vreemde taal zeker niet te onderschatten is. Je moet zoeken naar je woorden en je weet niet altijd de juiste uitdrukkingen. De lectoren en de andere studenten hebben wel begrip en respect voor je situatie, sommigen beweren dat het niets voor hen zou zijn. Momenteel heb ik nog 2 presentaties te gaan om me daarna vol moed in de boeken te storten. Hopelijk loopt dat goed af!
dinsdag 22 januari 2008
Powerpoint-technieken
Hoe moet je Powerpoint vooral NIET gebruiken. Don McMillan vertelt er je alles over.
(Met dank aan Matthieu voor de link)
maandag 21 januari 2008
Onder de Spaanse zon (XI)
Reizen in de eenentwintigste eeuw. Nu hij in Spanje studeert, is het voor Matthieu Deram een factor waarmee hij rekening moet houden. Vandaag vertelt hij het relaas van zijn laatste vlucht naar zijn tweede thuisland. Zijn andere stukjes lees je hier.
Maandag 7 januari 2008
De technologische vooruitgang in de 20ste eeuw heeft van reizen een waar plezier gemaakt, of het toch véél verbeterd! Vanuit Brussel staat men in 10u vliegen in New York waar men er vroeger 3 weken of meer met de boot moest varen.
Hoewel het reizen véél vlugger kan met behulp van het vliegtuig mag men het toch niet onderschatten. Klein voorbeeldje: Gisteren ben ik omstreek 11u40 vertrokken bij mij thuis richting Charleroi Airport, mooi op tijd om in te checken en nog wat te eten. Om 15u steeg de Boeing 737-800 van Ryanair op en landde omstreeks 16u55 in Valladolid (Spanje). Daar moest ik een zenuwslopende half uur wachten op mijn bagage waardoor ik mijn bus naar León van 17u15 gemist heb (hoewel ik betwijfel dat hij er ooit was).
Op de internetsite van de busdienst stond vermeld dat de volgende bus pas om 22u15 was. Het werd dus een lange namiddag op het vliegveld. Uit een vorige ervaring wist ik dat het mogelijk was dat er ook een bus was rond 20u15, hoewel niet vermeld op de site. Een ouder koppel was ook aan het wachten op dezelfde bus en had tickets voor de bus van 20u05. Een graantje hoop in het wachten. Na 3u me bezighouden met kleine domme dingen in het vliegveld kwam de bus dan eindelijk aan omstreeks 20u40.
Na een rit van een kleine 2u was ik dan eindelijk aangekomen in het busstation van León tegen 22u15. Om me wat geld uit te sparen en nog wat fysieke oefening te doen ben ik te voet naar mijn kot gewandeld (met een kleine 25kg bagage) om uiteindelijk om 22.50 uitgeput in mijn kamer binnen te vallen. Dus iets meer dan 11u na mijn vertrek thuis in België ben ik op mijn bestemming aangekomen.
Reizen is kan dus nog altijd een ware marteling zijn, zeker als ge op het openbaar vervoer moet rekenen. Zij hebben soms de neiging te laat te zijn, niet alleen in België! Want als je het mij vraagt zijn de Belgische vervoersdiensten nog redelijk in orde (hoewel ze ook hun momentjes hebben). Vlug nog een kleine tip voor wie op reis vertrekt: neem een boek of iets anders waar je je lang mee kan bezighouden...
zondag 20 januari 2008
Onder de Spaanse zon (X)
Matthieu Deram (student marketing) studeert een jaartje aan de Universiteit van León (Spanje). Tijdens de kerstvakantie was hij nog eens in België. De andere stukjes van Matthieu vind je hier.
Zondag 6 januari 2008
De kerstvakantie is net afgelopen en ik ben net terug in Spanje. De vakantie in België op zich was zeker geslaagd. Het weerzien van de vrienden, familiefeestjes, een concert, de overgang van oud naar nieuw vieren, … wat kan je nog meer vragen?
Op woensdag 19 december ben ik vertrokken richting België en omstreeks 22u30 ben ik in Brugge aangekomen, net te laat voor de infoavond internationalisering dus. Eerst wat tijd doorgebracht met mijn vriendin om dan effectief naar huis te gaan. Wat doet het deugd om na een lange tijd nog eens in je eigen grote en warme bed te kunnen liggen, een heerlijk gevoel. “home sweet home” is misschien cliché, maar in zekere mate klopt het toch.
Iets wat me wel opviel in België is de vragen die de mensen stellen over mijn ervaringen in Spanje. Het zijn bijna altijd dezelfde vragen die terugkeren. “Lukt dat een beetje?” “Heb je dan les in het Engels of in het Spaans?” “Hoe zit dat met die examens, mag je die in het Engels doen?”. Van de meeste mensen krijg je zelfs een zekere bewondering “Goh, ik zou da niet zien zitten hoor” of “alles in’t Spaans? En dat lukt jou? Da zou ik niet kunnen” en dergelijke dingen. Maar toch blijven het bijna altijd dezelfde vragen zijn of toch in het begin.
Hoewel de vakantie voor mij ongeveer 2,5 weken duurde had ik toch geen tijd om alles wat ik wou doen te doen. Misschien ook door een beetje slecht time management of gebrek aan vervoer en financiële middelen.
En omdat het nooit te laat is om iets toe te wensen: een gelukkig 2008 !!!
Zondag 6 januari 2008
De kerstvakantie is net afgelopen en ik ben net terug in Spanje. De vakantie in België op zich was zeker geslaagd. Het weerzien van de vrienden, familiefeestjes, een concert, de overgang van oud naar nieuw vieren, … wat kan je nog meer vragen?
Op woensdag 19 december ben ik vertrokken richting België en omstreeks 22u30 ben ik in Brugge aangekomen, net te laat voor de infoavond internationalisering dus. Eerst wat tijd doorgebracht met mijn vriendin om dan effectief naar huis te gaan. Wat doet het deugd om na een lange tijd nog eens in je eigen grote en warme bed te kunnen liggen, een heerlijk gevoel. “home sweet home” is misschien cliché, maar in zekere mate klopt het toch.
Iets wat me wel opviel in België is de vragen die de mensen stellen over mijn ervaringen in Spanje. Het zijn bijna altijd dezelfde vragen die terugkeren. “Lukt dat een beetje?” “Heb je dan les in het Engels of in het Spaans?” “Hoe zit dat met die examens, mag je die in het Engels doen?”. Van de meeste mensen krijg je zelfs een zekere bewondering “Goh, ik zou da niet zien zitten hoor” of “alles in’t Spaans? En dat lukt jou? Da zou ik niet kunnen” en dergelijke dingen. Maar toch blijven het bijna altijd dezelfde vragen zijn of toch in het begin.
Hoewel de vakantie voor mij ongeveer 2,5 weken duurde had ik toch geen tijd om alles wat ik wou doen te doen. Misschien ook door een beetje slecht time management of gebrek aan vervoer en financiële middelen.
En omdat het nooit te laat is om iets toe te wensen: een gelukkig 2008 !!!
vrijdag 18 januari 2008
Onder de Spaanse zon (IX)
Van Erasmusstudenten wordt wel eens gezegd dat ze langdurig met vakantie gaan in plaats van te gaan studeren in het buitenland. Toch vergt het behoorlijk wat inspanning om je ter plaatse te integreren. Lees er het volgende stukje van Matthieu Deram (student marketing) maar op na. Zijn andere stukjes kan je hier lezen.
zondag 25 november 2007
Het is vaak niet gemakkelijk om als nieuweling je plaatste in de groep te vinden. Als Erasmusstudent (lees: buitenlander) is dit vaak nog moeilijker door de taalbarrière. Dit is waarschijnlijk een van de grootste redenen dat de Erasmus studenten over het algemeen meer naar zichzelf neigen dan naar de plaatselijke bevolking.
Na enige moeite heb ik me toch al wat kunnen integreren in mijn klas. Het is een relatief klein klasje, wat iets in mijn voordeel speelt, denk ik. Groepswerkjes zijn ook een ideale manier om contacten te leggen. Na verloop van tijd merk je wel dat ze meer en makkelijker met jou komen praten over allerhande. Zeer regelmatig over hoe het er in België aan toe gaat.
Om de sfeer in de klas optimaal te houden, organiseert mijn (en naar verluidt ook andere klassen) af en toe een soort etentje met iedereen die mee wil en kan. Vrijdag was het dan zo ver, ik had mij natuurlijk ook ingeschreven. Naar goeie Spaanse gewoonte was het merendeel te laat, hoewel ze altijd zullen beweren dat de Spanjaarden redelijk punctueel zijn. Na een klein aperitiefje zijn we dan maar naar het restaurant getrokken. Het was pas tegen 23u dat we eten voorgeschoteld kregen. Voor de Spanjaarden nog een relatief normaal uur maar Jesse (een Finse student) en ikzelf waren al behoorlijk hongerig. Het eten op zich was dik in orde, we zaten dan ook in de “beste” pizzeria van de stad.
Na het etentje trokken we naar de plaatselijke cafés om uit te gaan tot in de vroege uurtjes. Logisch ook daar we pas om 00:30 uit het restaurant vertrokken zijn. Ik heb ook iemand horen zeggen dat iemands ware aard naar boven komt als ze wat gedronken hebben. Mede daardoor was ik wat nieuwsgierig hoe de avond ging aflopen. Ik stond voor een aangename verrassing. Niet alleen dat het een hechte groep is maar ook dat ze openstaan voor de Erasmus studenten. Hoewel er maar 2 aanwezig waren, werden we in de gesprekken betrokken, getrakteerd en aangemoedigd om te dansen. Dat laatste was het grootste probleem, Flamenco en aanverwanten zijn immers niet mijn beste kant…
Het was een lange, zware maar boeiende nacht, en nu moet ik enkel nog wachten tot de volgende editie, waarschijnlijk kort voor de kerstvakantie.
zondag 25 november 2007
Het is vaak niet gemakkelijk om als nieuweling je plaatste in de groep te vinden. Als Erasmusstudent (lees: buitenlander) is dit vaak nog moeilijker door de taalbarrière. Dit is waarschijnlijk een van de grootste redenen dat de Erasmus studenten over het algemeen meer naar zichzelf neigen dan naar de plaatselijke bevolking.
Na enige moeite heb ik me toch al wat kunnen integreren in mijn klas. Het is een relatief klein klasje, wat iets in mijn voordeel speelt, denk ik. Groepswerkjes zijn ook een ideale manier om contacten te leggen. Na verloop van tijd merk je wel dat ze meer en makkelijker met jou komen praten over allerhande. Zeer regelmatig over hoe het er in België aan toe gaat.
Om de sfeer in de klas optimaal te houden, organiseert mijn (en naar verluidt ook andere klassen) af en toe een soort etentje met iedereen die mee wil en kan. Vrijdag was het dan zo ver, ik had mij natuurlijk ook ingeschreven. Naar goeie Spaanse gewoonte was het merendeel te laat, hoewel ze altijd zullen beweren dat de Spanjaarden redelijk punctueel zijn. Na een klein aperitiefje zijn we dan maar naar het restaurant getrokken. Het was pas tegen 23u dat we eten voorgeschoteld kregen. Voor de Spanjaarden nog een relatief normaal uur maar Jesse (een Finse student) en ikzelf waren al behoorlijk hongerig. Het eten op zich was dik in orde, we zaten dan ook in de “beste” pizzeria van de stad.
Na het etentje trokken we naar de plaatselijke cafés om uit te gaan tot in de vroege uurtjes. Logisch ook daar we pas om 00:30 uit het restaurant vertrokken zijn. Ik heb ook iemand horen zeggen dat iemands ware aard naar boven komt als ze wat gedronken hebben. Mede daardoor was ik wat nieuwsgierig hoe de avond ging aflopen. Ik stond voor een aangename verrassing. Niet alleen dat het een hechte groep is maar ook dat ze openstaan voor de Erasmus studenten. Hoewel er maar 2 aanwezig waren, werden we in de gesprekken betrokken, getrakteerd en aangemoedigd om te dansen. Dat laatste was het grootste probleem, Flamenco en aanverwanten zijn immers niet mijn beste kant…
Het was een lange, zware maar boeiende nacht, en nu moet ik enkel nog wachten tot de volgende editie, waarschijnlijk kort voor de kerstvakantie.
donderdag 17 januari 2008
Onder de Spaanse zon (VIII)
Hoe zou het nog met Matthieu Deram zijn? Hij studeert nog steeds marketing aan de Universiteit van León (Spanje) via een Europees uitwisselingsprogramma. Wil je de andere delen lezen, dan kan dat hier.Vrijdag 23 november 2007
Als je aan studenten vraagt wat het ergste stukje van hun opleiding is, dan zul je meermaals "al die projecten" horen. Projecten zijn deel van de opleiding, zeker die van marketing, en moeten nu eenmaal gedaan worden. Maar - zoals dat met vele dingen gaat - je hebt toffe projecten en minder toffe. Vaak hangt het af van de lectoren hoe een project en les ervaren wordt.
Ook hier in Spanje heb ik projecten, meer dan mijn Belgische collega’s zelfs. We hebben hier een project waarin mijn werkgroepje de gewoontes van de Spaanse jeugd met betrekking tot het downloaden van muziek zal onderzoeken, op zijn minst een actueel en interessant thema, als je het mij vraagt. Voor dit marktonderzoek moesten we een vijftal interviews afleggen, onder andere met enkele experts. Ik kende gelukkig een student geluidsingenieur die ook muzikant is. Het interview met hem was interessant, niet alleen door het onderwerp, maar ook door de manier waarop we dit gedaan hebben. We hebben het interview als een radioprogramma opgenomen en op een cd gebrand die we dan bij het dossier zullen bijvoegen.
Voor mij was het de eerste ervaring in een muziekindustrie, hoewel de "studio" geïmproviseerd was. Je kan tegenwoordig véél doen met een laptop, een microfoon en de juiste software. Na ietsje meer dan anderhalf uur was het interview eindelijk ingeblikt. Toen we het achteraf beluisterden, was ik wel serieus onder de indruk van mijn accent in het Spaans, al zeg ik het zelf. Ik was tevreden met het resultaat. Het klonk zoals je het op de radio zou horen en het was iets dat ik nog nooit meegemaakt had. Nu zondag gaan we zelfs een reclamespot monteren voor een ander project. Ik kijk er nu al naar uit!
Projecten zijn dus niet altijd saai, het is soms "gewoon" een kwestie van aanpakken.
maandag 14 januari 2008
Het eerste examen
De examens zijn vandaag gestart. We zullen het geweten hebben.
Je hoorde het deze morgen al. Het veel te luide gegiechel zwol aan tot een zenuwachtig lachje. Nog even de hersens masseren met een laatste druppel kennis. En dan het examenlokaal in. Met z'n allen.
Je ziet de studenten hun opgave bekijken. Bij sommigen klinkt er - nauwelijks hoorbaar, maar wel voor het oog waarneembaar - een zucht van opluchting. Anderen kijken wanhopig rond, ze hadden er zich iets anders bij voorgesteld.
Een enkeling dient in nog voor iedereen zijn naam op het opgavenblad heeft kunnen schrijven. Ook dat hoort erbij. De student in kwestie knipoogt even. Hij had het wel zien aankomen. Zoveel mogelijk vrijstellingen, dat is zijn missie geworden voor deze examenreeks.
Overal zie je de geconcentreerde gezichten. Het is opvallend hoeveel gekkebekketrekkerij er komt kijken bij een schriftelijk examen. Plots merk ik dat één studente, helemaal achteraan, het licht heeft gezien. Ze knikt heftig het hoofd en begint vlijtig te pennen.
De processie van indieners komt na anderhalf uur traag maar zeker op gang. De ene al wat met zekerder tred dan de ander, nog een laatste blik werpen op het blad - alsof die laatste blik de doorslag zal geven. Het moment van indienen is voor velen de verlossing. Snel het lokaal verlaten om met de medestudenten stoom af te laten en de oplossingen door te nemen. Om dan vast te stellen dat ze sommige nuances toch net weer anders hebben gelezen.
De cursussen worden opgeborgen. Het volgende examen wenkt. De kop is er af.
Je hoorde het deze morgen al. Het veel te luide gegiechel zwol aan tot een zenuwachtig lachje. Nog even de hersens masseren met een laatste druppel kennis. En dan het examenlokaal in. Met z'n allen.
Je ziet de studenten hun opgave bekijken. Bij sommigen klinkt er - nauwelijks hoorbaar, maar wel voor het oog waarneembaar - een zucht van opluchting. Anderen kijken wanhopig rond, ze hadden er zich iets anders bij voorgesteld.
Een enkeling dient in nog voor iedereen zijn naam op het opgavenblad heeft kunnen schrijven. Ook dat hoort erbij. De student in kwestie knipoogt even. Hij had het wel zien aankomen. Zoveel mogelijk vrijstellingen, dat is zijn missie geworden voor deze examenreeks.
Overal zie je de geconcentreerde gezichten. Het is opvallend hoeveel gekkebekketrekkerij er komt kijken bij een schriftelijk examen. Plots merk ik dat één studente, helemaal achteraan, het licht heeft gezien. Ze knikt heftig het hoofd en begint vlijtig te pennen.
De processie van indieners komt na anderhalf uur traag maar zeker op gang. De ene al wat met zekerder tred dan de ander, nog een laatste blik werpen op het blad - alsof die laatste blik de doorslag zal geven. Het moment van indienen is voor velen de verlossing. Snel het lokaal verlaten om met de medestudenten stoom af te laten en de oplossingen door te nemen. Om dan vast te stellen dat ze sommige nuances toch net weer anders hebben gelezen.
De cursussen worden opgeborgen. Het volgende examen wenkt. De kop is er af.
vrijdag 11 januari 2008
woestijnvis - bloopers
Ze zijn op en top professioneel. Ze maken succesprogramma na succesprogramma. Maar zelfs bij hen gaat het al eens mis.
Om even bij te komen na de examens...
woensdag 9 januari 2008
SID-in 2008
Het begin van het kalenderjaar is traditioneel ook het startschot voor de jaarlijkse SID-in beurzen. Voor de SID-in van Roeselare (tussen 10 en 12 januari 2008) ga je maar op zoek naar de stand die het best overeenkomt met de foto hiernaast. Dan vind je gegarandeerd wat je zoekt.Nog even een overzicht van de verschillende SID-in beurzen:
Vlaams-Brabant en het Brussels Hoofdstedelijk Gewest: Brabanthal, Brabantlaan 1, Haasrode
17 t.e.m. 19 januari 2008
17 t.e.m. 19 januari 2008
Antwerpen: Antwerp Expo (Bouwcentrum), Jan Van Rijswijcklaan 191, 2020 Antwerpen
6 t.e.m. 8 maart 2008
6 t.e.m. 8 maart 2008
maandag 7 januari 2008
Terminologie in het hoger onderwijs
Eind deze week brengen de West-Vlaamse laatstejaars secundair onderwijs een bezoek de Sid-in beurs in Roeselare. De bedoeling is dat ze kennis maken met het hoger onderwijs. Het wordt beslist een boeiende zoektocht om uit het rijke aanbod aan studierichtingen, die opleiding te vinden die aanleunt bij hun interesse, talenten en vooropleiding.
Maar wist je dat het hoger onderwijs een ander schoolvocabularium hanteert dan het secundair? De onderwijswereld is voortdurend in beweging waardoor er almaar nieuwe termen ontstaan, terwijl andere termen verdwijnen. Zo zijn de eerste bachelors afgestudeerd die de gegradueerden van vroeger vervangen. Aan de universiteiten is dit academiejaar voor het eerst gestart met de masteropleiding, de vervanger van de licenties.
Andere termen behoren dan alweer geruime tijd niet meer tot de officiële terminologie terwijl ze nog frequent gebruikt worden. Denken we maar aan hoger onderwijs van het korte type nu officieel de hogeschoolopleidingen van één cyclus zijn. Ook het vertrouwde “A1 diploma" waar trouwens nog steeds naar gevraagd wordt in vacatures moest wijken voor het “graduaatdiploma” en nu het “bachelordiploma”.
Goed voorbereid is half gewonnen!
Omdat je straks de gespecialiseerde termen in de verzamelde brochures zou begrijpen, willen we een handje toesteken. Daarom zetten we hieronder enkele kernbegrippen op een rijtje.
Bacheloropleiding
Er bestaan twee soorten:
- de professionele bacheloropleiding wordt uitsluitend ingericht door een hogeschool. De opleiding omvatten minstens 180 studiepunten en bereidt je rechtstreeks voor op een job onmiddellijk na je studie. De Howest-opleidingen accountancy-fiscaliteit, logistiek management, financie- en verzekeringswezen en marketing zijn voorbeelden van een professionele bachelor in bedrijfsmanagement.
- de academische bacheloropleiding wordt ingericht door een universiteit (en sommige hogescholen). Deze opleidingen hebben als hoofddoelstelling het doorstromen naar een
masteropleiding. De opleiding vervangt enigszins de 'kandidaturen'.
Masteropleiding: een opleiding van ten minste 60 studiepunten nà een bacheloropleiding aangeboden door een universiteit en sommige hogescholen in het academisch onderwijs.
Studiepunt (ECTS): aanduiding van het aantal studie-uren dat de normstudent aan een vak besteedt. Een studiepunt staat voor 25 tot 30 werkuren. Op jaarbasis moet de student dus tussen de 1500 en 1800 uur in zijn studie investeren.
Opleidingsprogramma of curriculum: het samenhangend geheel van opleidingsonderdelen dat leidt tot een welbepaald diploma. Het opleidingsprogramma wordt vastgelegd door het bestuur van een hogeschool in samenspraak met externen uit het werkveld.
Afstudeerrichting: een differentiatie in een opleidingsprogramma. Bij wijze van voorbeeld: de vier afstudeerrichtingen (marketing, logistiek management, financie- en verzekeringswezen, accountancy-fiscaliteit) die aan het Departement Simon Stevin (Howest) worden aangeboden, vallen onder de overkoepelende opleiding Bedrijfsmanagement.
Opleidingsonderdeel: een afgebakend geheel van onderwijs-, leer- en evaluatieactiviteiten dat gericht is op het verwerven van welomschreven competenties betreffende kennis, inzicht, vaardigheden en attitudes.
Semestersysteem: de traditionele jaarindeling werd vervangen door een semesterexamensysteem; het komt hierop neer dat de tijdens het eerste semester ingerichte opleidingsonderdelen geëxamineerd worden in januari en die van het tweede halfjaar in juni.
Heb je er nog niet genoeg van en wil je alles weten over de typische, eigen terminologie, dan kan je dit terugvinden op http://www.hogeronderwijsregister.be/content.php?section=pagina&id=129, de website waar alle definities zijn opgenomen.
Maar wist je dat het hoger onderwijs een ander schoolvocabularium hanteert dan het secundair? De onderwijswereld is voortdurend in beweging waardoor er almaar nieuwe termen ontstaan, terwijl andere termen verdwijnen. Zo zijn de eerste bachelors afgestudeerd die de gegradueerden van vroeger vervangen. Aan de universiteiten is dit academiejaar voor het eerst gestart met de masteropleiding, de vervanger van de licenties.
Andere termen behoren dan alweer geruime tijd niet meer tot de officiële terminologie terwijl ze nog frequent gebruikt worden. Denken we maar aan hoger onderwijs van het korte type nu officieel de hogeschoolopleidingen van één cyclus zijn. Ook het vertrouwde “A1 diploma" waar trouwens nog steeds naar gevraagd wordt in vacatures moest wijken voor het “graduaatdiploma” en nu het “bachelordiploma”.
Goed voorbereid is half gewonnen!
Omdat je straks de gespecialiseerde termen in de verzamelde brochures zou begrijpen, willen we een handje toesteken. Daarom zetten we hieronder enkele kernbegrippen op een rijtje.
Bacheloropleiding
Er bestaan twee soorten:
- de professionele bacheloropleiding wordt uitsluitend ingericht door een hogeschool. De opleiding omvatten minstens 180 studiepunten en bereidt je rechtstreeks voor op een job onmiddellijk na je studie. De Howest-opleidingen accountancy-fiscaliteit, logistiek management, financie- en verzekeringswezen en marketing zijn voorbeelden van een professionele bachelor in bedrijfsmanagement.
- de academische bacheloropleiding wordt ingericht door een universiteit (en sommige hogescholen). Deze opleidingen hebben als hoofddoelstelling het doorstromen naar een
masteropleiding. De opleiding vervangt enigszins de 'kandidaturen'.
Masteropleiding: een opleiding van ten minste 60 studiepunten nà een bacheloropleiding aangeboden door een universiteit en sommige hogescholen in het academisch onderwijs.
Studiepunt (ECTS): aanduiding van het aantal studie-uren dat de normstudent aan een vak besteedt. Een studiepunt staat voor 25 tot 30 werkuren. Op jaarbasis moet de student dus tussen de 1500 en 1800 uur in zijn studie investeren.
Opleidingsprogramma of curriculum: het samenhangend geheel van opleidingsonderdelen dat leidt tot een welbepaald diploma. Het opleidingsprogramma wordt vastgelegd door het bestuur van een hogeschool in samenspraak met externen uit het werkveld.
Afstudeerrichting: een differentiatie in een opleidingsprogramma. Bij wijze van voorbeeld: de vier afstudeerrichtingen (marketing, logistiek management, financie- en verzekeringswezen, accountancy-fiscaliteit) die aan het Departement Simon Stevin (Howest) worden aangeboden, vallen onder de overkoepelende opleiding Bedrijfsmanagement.
Opleidingsonderdeel: een afgebakend geheel van onderwijs-, leer- en evaluatieactiviteiten dat gericht is op het verwerven van welomschreven competenties betreffende kennis, inzicht, vaardigheden en attitudes.
Semestersysteem: de traditionele jaarindeling werd vervangen door een semesterexamensysteem; het komt hierop neer dat de tijdens het eerste semester ingerichte opleidingsonderdelen geëxamineerd worden in januari en die van het tweede halfjaar in juni.
Heb je er nog niet genoeg van en wil je alles weten over de typische, eigen terminologie, dan kan je dit terugvinden op http://www.hogeronderwijsregister.be/content.php?section=pagina&id=129, de website waar alle definities zijn opgenomen.
donderdag 3 januari 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)
