Turbo

Wie dacht dat alleen studenten een mening hebben over examens, heeft het mis. Lector Siglinde Masselis (lector Engels bij - voornamelijk - marketing) stelt een paar interessante evoluties vast.

Examens … Een vreemde periode op school. ’s Morgens vroeg (en sinds twee jaar nu ook ’s namiddags) giert de adrenaline door de gangen. Snel daarna wordt alles héél rustig. De school lijkt leeg, het enige wat je hoort in de gangen is wat zenuwachtig gepraat van een paar nette pakken en keurige rokjes. Die komen in deze periode uit de kast en hebben de neiging om samen te troepen rond bepaalde deuren en er niet van weg te kunnen.

Maar die rust is van korte duur, na een tijdje begint het zenuwachtige gekwebbel. Dat zwelt maar aan en wordt echt lawaai rond 10u30. Dan, op goed een half uur, is de school echt helemaal leeg. Tot aan de volgende shift, ‘s namiddags.

Als lector loop je een beetje verloren door de gangen. Je lijkt wel opgejaagd wild, getuige de radeloze en soms boze blikken die je krijgt. Helemaal op je gemak voel je je niet, zeker niet als je de beruchte bruine enveloppen onder je arm meezeult.

En de studenten? Die maken een grondige evolutie mee. Van blakend jong, gezond en fris, naar bleekjes, met wallen, compleet opgedraaid en beetje ziekjes. Hoewel, er zijn categorieën te onderscheiden. De meesten zijn zoals hierboven beschreven: de gewone student, die zijn best doet en stiekem elke dag dezelfde treden op de trap neemt (je weet maar nooit of het helpt).

Er zijn ook andere, echter. Zo heb je de (kleine) categorie die er even fris en monter blijft uitzien. Voor je ze echter veroordeelt als broekvegers, moet je er ook aan denken dat deze studenten misschien zo super voorbereid zijn dat ze eigenlijk niet zo bijster veel meer hoeven te doen tijdens de examenperiode. …

En dan de allerkleinste categorie, waar alle studenten al eens (al dan niet vrijwillig) bij gehoord hebben: de turboblokkers. Die hebben dagen van complete mottigheid. Dan lijken ze een gewone student, maar terwijl die gewone student er tijdens de examenperiode steeds vermoeider gaat uitzien, kunnen de turboblokkers plots weer zo fris als een hoentje worden.

Je vraagt je keer op keer af hoe ze dit toch doen. Wel, het zijn de echte blokstudenten, de sprinters. Zij hebben het meestal niet zo voor permanente evaluatie, maar houden van korte, hevige periodes, en houden vooral van blokvakken. Dit zijn degenen die leven van deadlines, die adrenaline nodig hebben om te presteren.

Ze zien een lastig examen aankomen en hebben dat niet goed genoeg voorbereid. Ze sluiten zich op (meestal met voldoende mondvoorraad, vraag het hun moeders maar de dag erna) en ze blokken 16 uur aan een stuk. Na het lastige examen, dat ze dan – voor sommigen frustrerend genoeg – vaak goed afleggen, slapen ze 12 uur, en zijn weer fris voor de volgende dag.

In de ‘goede oude tijd’ waren er meer zulke studenten, simpelweg omdat ze er vaker mee weg kwamen. Een pure blokcursus van 150 pagina’s, dat is lastig, maar met voldoende concentratie, te doen!! De vraag is dan natuurlijk of de student die materie lang zal onthouden en, nog veel belangrijker, of hij/zij die materie ook echt kent, beheerst en kan toepassen in de praktijk. Dat is een compleet ander verhaal natuurlijk.

Als lectoren stellen we vast dat het aantal turboblokkers gestaag daalt: simpelweg omdat je op die manier niet meer slaagt! Je moet studeren voor examens, maar je moet vooral ook je stof beheersen, echt kennen en kunnen toepassen. Niet enkel tijdens de examens. Voor het leven.